Uzun Acı Sözler

Nefretim kederimdendir hep. O kadar büyüdü ki içimde, sana, ona, buna herkese yetecek kadar var hatta. Ölüme tereddüt etmeden yürürüm. Zaten yaşamayı unuttum sensizlikten.

İnsanları sevin bu hayatta, değerde verin. Ama hiç kimseye kendi benliğinizi vermeyin, kaptırmayın. Bu şekilde birine gereğinden fazla değer vermiş olursun. Fazla değer gören insanlar ilk fırsatta size kazık atacak ilk kişi olur.

Öyle bahtsız bir insanım ki, gökten huzur yağsa, bana acı düşer. Denizde kum aramaya başlasam, geçmişteki bana yapılan ihanetleri bulurum. Çöle düşsem, kutup ayısı çıkar karşıma. Yaptığım hatalardan dolayı, hep başıma geliyor bunlar biliyorum. Benim yaptığım en büyük hata, insanların her söylediğine inanmamdır.

Yaşamak güzeldir. Hem de seninle yaşamak çok daha güzeldir. Beni kendi, benliğimi sana verdiğim gündendir çok mutluydum. Ben nereden bilebilirdim senin, beni aldatabileceğini, yalanlarınla beni avutacağını. Öyle bir günde, sana seni seviyorum diyeceğim günce ellerimin bom boş kalması kadar acı verici bir şey olamaz. Ömrümü paylaşacaktım ben seninle, şimdi seni izliyorum başkaları ile kol kola gezerken.

Çok hata yaptım, kendi hayatım için, annem, babam için, arkadaşlarım, sevgilim için. Gerektiğinde acı çektim, çekmeyi de bilirim. Yaşadığım yenilgilerden sonra tekrar ayağa kalkmasını bildim hep. Benim yaşadım en büyük acı ise, aynı kişiye, sana, defalarca yenilmem oldu. Bir insan aynı kişiye kaç yenilir? Kaç kez aynı acıyı tecrübe eder?

Yaşayan insanların hepsinin içinde sızlanma vardır. İçi sızlanan insanlar hep bir sebepten acı çekenlerdir. Öyle ya da böyle, bir kimseden, bir olaydan, bir ölümden dolayı acı çeken insanlar geziyor sokaklarda.

Ben sana gerçekten çok inanmıştım. Seni ömrümün sonuna kadar seveceğime söz vermiştim. Hala ben sözümde duruyorum. Ama sen bana verdiğin hiçbir sözü yerine getirmedin. Beni sevdiğini söyledin, sevmedin. Bırakmam dedin, ilk fırsatta bırakıp gittin. Şimdi söyler misin? Bana çektirdiğin bu acıların hepsini önceden planladın mı?

Bir insan kırıldığında acı çeker, üzülür. Ama her insan birini kıramaz. En yakınındakiler, seni kırar, incitir. Söylediği sözün ağır olmasına bile gerek yoktur. Yaptığı davranışın yanlış olmasına bile gerek yoktur. İnsan en çok sevdiklerine kırılır.

Benim küçükken kurduğum hayaller, büyüdükçe azaldı. Yavaşça tükendi. Zamanla olmayan, biten hayallerim bitme noktasına geldi. Hayallerimin gerçekleşmemesi her defasında bana, acı getirdi. Gelen acılar yaşamımı sarhoş gibi geçirmemi sağladı. Artık, gerçekleşmeyen ve sonu acı ile biten hayallerimi terk ettim.

İnsanları ne kadar iyi tanıyorsunuz? Bu soruyu arada sırada kendinize sormaktan çekinmeyin. Çünkü insanlar kendilerini ize anlatmaktan çok hoşlanırlar. Ama bir insanı gerçekten tanımak ve size acı çektirmesini önlemek istiyorsanız, anlattıklarını değil, size yaşattıklarına bakmanızı önemlidir.

Yalnızlık bana hiç koymadı. Ben yalnızken, kendimi bulan bir insanın. Bir gün senin bana karşıma çıkacağını bilmiyordum. En başında çok güzeldi, bir hayalin içinde gidip geliyor gibiydim. Nerden bilebilirdim, benim her şeyim olup, sonra beni benden alıp terk edebileceğimi. Önceden yalnızdım ve acı çekmiyordum. Şimdi yine yalnız kaldım ama bu kez acı çekiyorum ve bunun baş sorumlusu sensin.

Acınızı Yansıtacak Sözler

Acı çekmek nedir? Küçükken bisikletten düşüp dizini incitmek mi? Top oynarken düşmek mi? Sevgilinin seni bırakıp başka bir insana gitmesi mi? Bunların hiçbiri gerçek acıyı tarif bile edemez. Geçek acı, anneni kaybetmektir. Bisikletten düştüğünde, sevgilin seni terk ettiğinde ilk yanında olan kadındır. Seni hangi şartlar olursa olsun, koruyan destekleyen insanı kaybetmektir acının en derini. Hiçbir zaman geçmeyecek, ömrünün sonuna kadar her yaptığın şeyde onun imzasını görerek acı çekmeye devam edersin. Bir insan annesini kaybettiğinde, kendi dünyasını da kaybetmiştir.

İnsanlar, acı çekerler. Başlarına kötü olaylar gelir, birilerini kaybederler, işlerini, sevdiklerini bir şeyleri kaybederek yakalanırlar bu illete. Eğer birde dostu yoksa yanında, bu acımsı duygu, katlanır kar topu gibi büyür.

Bütün ışıkların söndü, güneş artık benim için doğmayacak, dilimdeki ıslık sesi kesildi. Hiçbir şarkı benim için çalmayacak. Yaşattığın acının ne tarifi var ne de anlatılabilme ihtimali. Beni anlayabilmen için, çektim acıların küçük bir bölümünü bile yaşasan, dünyadan soğursun.

Sahte insanların özellikleri, diğer insanların için gülmeleridir. Size bana, bir başkasına gülerler. Konuşurlar, siz en iyi dostu olursunuz. Ama ilk önce, size ihanet ederler. Dostum sandığınız, insanların size ihaneti bu dünyada yaşayabileceğiniz en büyük acının başında gelir.

Bazı yazarlar vardır, masal anlatır çocukları mutlu eder, bazıları kendi hikayeleri resmeder, bazıları hayali karakterler yaratır koca bir roman yazar. Ben bunların hiçbirini yazamıyorum. Benim kalemim, acı dışında başka bir şey dökülmüyor. Bu hayatta sadece acı çektim, gördüğüm başka mutluluk veren bir duygu olmadı. Ben sadece yazılarıma kalbimi yansıtıyorum hepsi bu.

Özlemek başkadır, özlerken acı çekmek çok daha başkadır. Sevdiği uzakta olan insan onu özler, ama içinde bir umut vardır. Günü gelecek onu görebilecek ve hasreti bitecektir. Özlerken acı çeken insanlar ise, sevdiği tarafından ihanete uğramış, terkedilmişlerdir. Umutları yoktur, tükenmiştir. Tükenen umutları kendisini de tüketmektedir. Ama özlemekten başka düşündüğü bir başka seçenekleri de yoktur.

Ölmek, sadece nefes alıp vermeyi kesip, mezara girmek değildir. Sevdiğin insanın sana ihanetidir ölmek. Gözlerine bakıp seviyorum dediğin insanın, sen arkanı dönünce başka birinin kollarına gitmesidir. Seni bırakıp, hayatın ortasında yalnız başına kalmaktır ölmek. Sen bunların hiçbirini yaşamadın çünkü karşında seni gerçekten seven ben vardım.

Senin için uğruna ölmek istedim ben hep. Ne dersen yapmaya hazırdım. Ama sen uğruna ölünebilecek bir insan değildin. Sırtımdan hançerlemeni bir türlü anlayabilmiş değilim.

Bir insana acı veren seni tanımayan insanların arkandan atıp tutması, seninle ilgili yalan yanlış konuşmalarıdır. Bu bit insanın kuyusunu kazmaktan, acı çekmesinden başka bir şeye sebebiyet vermez. Seni tanıyan insanlar, dostların seninle ilgili gerçekleri söyler. Evet bunlarda acı verir ama doğru olduğunu bilirsin. Ama tanımayan bir insanın yapmadığın, olmadığın biri olduğunu söylemesi daha çok acı verir insana.

Şöyle kendi evimde, kendime bir çay demleyip, demlenmek istedim. Acılarımla baş başa kalıp, kendi kendimi sorgulamak istedim. Ama ne var ki demlediğim çayın bile acı tarafı denk geldi bana. Söyler misin bana? Bu hayattan mutluluk beklemek aptallıktan başka bir şey değildir.

Acı çeken kalbime söylediğim şey, dik dur, bunlar da günü gelip geçecek. Ağlıyorum ama sızlanmıyorum. Gidenin arkasından üzülüyorum ama, neden bırakıp gittin diye asla sorgulamıyorum. Yaşıyorum, her ne kadar zor nefes alsam da yaşamayı başarıyorum. Şunu bilmeni isterim ki, düzen dediğimiz şey yani benim iç huzurum zamanı geldiğinde, kendi dengesini tekrar bulacak.

Yalnızlığımı paylaşacağım birinin olmasını dilerim. Ama yanlış kişi ile asla değil. Yanlış kişi ile yalnızlık paylaşmak en sonunda, acının belirtisi olarak ortaya çıkar. Kalbin kırılır, üzüntüden kendi göz yaşlarında boğulursun, kimseye derdini anlatamazsın, anlatsan bile kimse senin çektiğin acıyı anlayamaz, dindiremez.